Als maker van fragiele textielcreaties beweegt Celina Vleugels zich op het grensgebied tussen de beeldende en toegepaste kunst. Met haar poëtische, melancholische werk raakt ze een gevoelige snaar.

Met 20 to watch presenteert Flanders DC twintig opkomende talenten, die hun eerste stappen hebben gezet in de design- of modewereld. Wij geloven dat ze het in de toekomst nog veel verder zullen schoppen.

Celina Vleugels © Alexander Popelier

Celina Vleugels © Alexander Popelier

Wie is Celina Vleugels?

  • behaalde masters schilderkunst en vervolgens textiel aan LUCA School of Arts Gent
  • creëert werken in textiel, maar ook tekeningen en risoprints
  • stelt in 2024 tentoon bij Shoobil Gallery in Antwerpen

Vroeger werkte ik louter als vrij kunstenaar, maar momenteel schuift mijn praktijk op richting het grensgebied met de toegepaste kunsten. Toen ik het afgelopen jaar voor het Brusselse A domestic art fair een kamerscherm ontwierp, verlegde ik mijn grenzen. Sindsdien hou ik ervan om de dunne lijn tussen kunst en design te verkennen. De wisselwerking tussen de twee domeinen versterkt mijn werk. Al voel ik dat de beeldende kunsten vaak nog wat neerkijken op de toegepaste, terwijl het functionele aspect eigenlijk net extra aandachtspunten vereist.

Celina Vleugels intimate distance

Intimate distance

Hoewel ik eerst schilderkunst studeerde, kon ik er mijn ei niet helemaal in kwijt. Het vierkante doek en de verf voelden heel afstandelijk aan. Textiel laat me toe om veel organischer te werken en biedt als tactiel materiaal veel meer warmte en geborgenheid. Het herinnert me ook aan mijn moeder, die voor Dries Van Noten werkte, en uit wiens stoffenverzameling ik regelmatig put voor mijn creaties. Dankzij die materialen maar ook door de herinneringen aan mijn kindertijd die ik oproep in mijn werk voelt zij heel nabij.

Celina Vleugels Rice Paper Lamps Gaest Design © Rik Huybrechts

Rice Paper Lamps voor Gaest Design © Rik Huybrechts

Als basistechniek gebruik ik vooral vilten. Ik hou van het trage, repetitieve proces. In nauwe dialoog met het materiaal ontstaat er een beeld. Dat het materiaal een eigen leven leidt en dus niet volledig te controleren is, vind ik boeiend. De grootste uitdaging is om het gevoel of beeld dat in mijn hoofd zit te vertalen naar een emotioneel geladen werk. De restmaterialen die ik gebruik, zijn niet alleen duurzaam, maar bezitten door hun vorige leven ook een gelaagdheid. Als medium heeft textiel sterk verbindende kwaliteiten.

Celina Vleugels Holding while letting go

Holding while letting go

Celina Vleugels And I know we will see each other again

And I know we will see each other again