Ik denk dat de match met de spirit van het bureau gewoon heel goed zat. Ik ben er begonnen onder de vleugels van Hendrik Everaerts, die nu creatief directeur design is bij TBWA\Brussel. Hij heeft me altijd gestimuleerd om zo creatief mogelijk te denken, om out of the box te werken en tegelijk heel veel oog voor detail te hebben. De vrijheid en het vertrouwen die ik daarbij kreeg, maakten dat ik als jonge ontwerper op mooie en grote projecten heb kunnen werken. Zo heb ik gewerkt voor Rock Werchter, mocht ik lead designer zijn voor de Lokerse Feesten en kreeg ik carte blanche voor Sprookjes.

In 2008 sloot Design is Dead zich aan bij de Emakina group, een beursgenoteerde groep van agencies voornamelijk in Europa, waardoor het bureau groeide in bezetting en klantenbestand. Toen ben ik art director geworden.

Ik kwam steeds wat dichter bij de klanten te staan en kreeg meer ervaring met conceptcreatie, met het presenteren voor klanten en het aansturen van andere creatieven.

In diezelfde periode ben ik mee gaan presenteren voor Karl Lagerfeld, kreeg ik het vertrouwen om een eerste videoproductie te doen en kon ik ook samenwerken aan internationale projecten met andere directors binnen de Emakina group. In 2011 is er een onverwachte managementwissel gebeurd bij Design is Dead, waardoor Hendrik en Jan Everaerts het bedrijf moesten verlaten. Op dat moment heb ik de functie van creatief directeur aangeboden gekregen. Daar heb ik wel even over moeten nadenken, want ik was nog vrij jong toen en zag mezelf ook niet als leidinggevende. Maar uiteindelijk besliste ik toch om ervoor te gaan.

Als creatief directeur was ik verantwoordelijk voor de creatieve koers van het bureau en de aansturing van de andere creatieven. Onder Hendrik Everaerts was er de ambitie om met Design is Dead meer above the line te gaan werken, iets waar ik zelf heel erg in geloofde. De jaren nadien hebben we dan ook meer en meer stappen in die richting gezet. We namen meer profielen uit de reclamesector aan, haalden nieuwe klanten binnen en maakten werk voor tv en radio. Waar Design is Dead oorspronkelijk een voornamelijk digitaal designbureau was, werden we nu een allround agency waar de klant terecht kon voor alles van digitale tot klassieke media, van communicatiecampagnes tot branding of app design.

Ik maak gewoon heel erg graag dingen. Ik haal persoonlijk heel veel voldoening uit het creatieproces, zowel het strategisch nadenken en presentaties opbouwen als curves tweaken, texturen aanpassen, schetsen maken en renderen. Ik word daar gewoon heel gelukkig van.

Als creatief directeur deed ik dat bij Design is Dead ook wel, maar eigenlijk te veel. Het is niet de bedoeling dat je als creatief directeur je eigen creatieven de creatie uit handen neemt, het is de bedoeling dat je hen ruimte geeft en regisseert. Ik merkte dus dat het ergens kiezen werd tussen verder groeien als regisseur of als createur en koos voor het laatste. Ik sluit niet uit dat ik ooit terug de regisseursrol opneem, maar ik denk dat daar nog tijd genoeg voor is.

Daarnaast heb ik het geluk gehad dat ik tijdens mijn jaren bij Design is Dead van heel veel disciplines heb kunnen proeven.

Grafisch ontwerp, webdesign, Flash design, motion design, digitale illustratie, foto- en videoshoots, reclamecampagnes, branding, social, app design, packaging,... Toen ik één van onze spots op tv zag voorbij komen, raakte mij die op dezelfde manier als de spots die ervoor of erna kwamen. Ik ben toen beginnen nadenken over wat ik nu uiteindelijk echt graag zelf zou willen maken als creative en kwam tot de vaststelling dat dat toch eerder visual art is.

Een laatste belangrijke factor was dat ik al enige tijd vier vijfde als zelfstandige voor Design is Dead aan het werk was. De rest van mijn tijd spendeerde ik aan eigen klanten. Doordat ik op een gegeven moment opdrachten kon binnenhalen bij Nespresso en Rombit, wist ik dat het moment aangebroken was om te springen.

Het mooiste aan zelfstandige zijn, is de vrijheid. Je kan doen wat je wilt, zowel qua opdrachten, tijd, budget als aanpak. Dat maakt dat ik de voorbije jaren enorm in mezelf heb kunnen investeren op gebied van kennis. Ik heb veel nieuwe software uitgetest, veel tutorials gevolgd, boeken gelezen, podcasts ontdekt en mezelf creatief verrijkt. Dat maakt dat mijn skills als ontwerper op korte tijd stevig zijn uitgebreid.

Daarnaast bepaal je ook zelf voor wie je wil werken en wie je dus wil benaderen. Title design voor de filmindustrie in LA is iets dat al heel lang bovenaan mijn creatieve bucketlist stond, maar dat was binnen een Belgisch bureau vrij onbereikbaar. Als zelfstandige was er echter niets dat mij ervan weerhield om een paar maanden in de materie te duiken, skills op te bouwen en de desbetreffende agencies te contacteren.

Ik heb nu ook meer tijd voor mijn gezin op de juiste momenten. Ik kom niet langer thuis als de kinderen in hun bed liggen, maar begin aan deel twee van mijn werkdag als ze in hun bed liggen. Ik werk zeker niet minder dan vroeger, maar mijn tijd is beter verdeeld.

Het moeilijkste aan zelfstandige zijn is ook diezelfde vrijheid.

Je kan doen wat je wilt, maar je moet het ook echt wel zelf doen of het gebeurt niet.

Self management is dus vrij belangrijk. Je moet focus houden op waar je als creative of onderneming naartoe wil groeien. Er is immers ook een dagelijkse realiteit van jobs binnenhalen en rekeningen betalen en dat maakt dat je soms kunt belanden in een comfortabele zone van goedbetaald werk dat niet helemaal binnen je ambitie past of omgekeerd: fantastisch werk waarmee je op het einde van de maand helaas niet helemaal de rekeningen kunt betalen. Gaan voor wat je wil, vitrine, en wat nodig is, tartine, is niet makkelijk. Het is dus zoeken naar manieren om je comfort jobs uitdagender te maken en een betere verloning en aanpak te hanteren voor de meer ambitieuze jobs.

Na mijn tijd bij Design is Dead heb ik mezelf als creative kort ontleed en gezocht naar de kern van mijn werk, naar de kracht ervan en naar dat wat mij het meeste voldoening geeft. In mijn geval is dat het bedenken en creëren van beelden en het zoeken naar de esthetiek daarin. Dat klinkt heel breed en dat is het ook, want een beeld is soms een merkteken, soms een key visual en soms een sequentie van beelden, al dan niet interactief. Een beeld is de illustratie bij het verhaal dat je wil vertellen. Soms is dat verhaal bedoeld voor entertainment, soms is het een merkverhaal.

Ik ben me de laatste jaren ook gaan verdiepen in CGI en 3D, wat een ongelooflijke playground is.

Je bent plots niet meer enkel bezig met de tweedimensionale vorm, maar met het ruimtelijke aspect. Je ontwerpt een vorm, je ontwerpt de textuur ervan, je controleert de belichting, de dikte van de atmosfeer, de plaatsing en de lens van de camera,... Je controleert echt alles wat een beeld maakt. Ik kan het elke ontwerper aanraden, het is creatief gezien bijzonder verslavend.

Eigenlijk ben ik nog steeds een kind met een blad papier, een potlood en veel fantasie. Alleen ziet dat blad papier er nu soms anders uit, heeft het potlood wat meer renderkracht en staat ‘fantasie’ nu meer voor ‘strategie’.

Ik heb geen vast proces, mijn opdrachten zijn zeer uiteenlopend. Ik heb een totaal gebrek aan consequentie, maar pas wel af en toe systemen toe. Het eerste is vertrekken vanuit de twee uitersten tegelijk, iets wat ik wel eens doe bij trajecten waar strategie en beeldcreatie één opdracht vormen. Dan begin ik met de strategie (research, analyse, opbouwen en uitschrijven van presentatie) en tegelijk ook met quick drafts en try-outs die puur vanuit het buikgevoel vertrekken. Op een gegeven moment merk je dat er connecties ontstaan tussen die twee werkvlakken. Dan begin je daar op verder te werken tot je uiteindelijk de juiste resonantie hebt gevonden, waardoor je het tussenliggende kan invullen.

Daarnaast maak ik ook gebruik van ‘playlists’, een trucje dat ik ooit heb geleerd van Rama Allen, de creatief directeur van de intro titles van Vikings, een dramaserie op The History Channel. Dit werkt het best bij briefings die zeer vaag zijn en moeten eindigen in een visueel geheel. Soms weet je nog niet helemaal wat het moet gaan worden, maar heb je wel een idee over hoe het moet voelen.

Op zo’n moment maak ik specifieke playlists voor projecten die klinken 'zoals ze eruit zouden moeten gaan zien'.

Meestal volgt de rest daarna vanzelf. De creatief directeur van de Vikings titles had destijds een idee van waar hij met de titles naartoe wou qua gevoel, maar kon het niet uitleggen aan zijn team, dus zijn briefing werd een Spotify-playlist. Het resultaat is een zeer straffe title sequence met muziek van Fever Ray, wat je niet meteen zou verwachten voor een serie die oorspronkelijk uitkwam op The History Channel.

Ik denk vooral op de ‘journey’ in zijn geheel. Ik ben meestal heel blij met het werk dat ik heb gemaakt, maar zodra het is afgerond, is het voor mij ook gepasseerd.

Toen ik pas was gestart als zelfstandige heb ik voor Nespresso een stevige fotoproductie gedaan als art director, met een productiehuis, digital agency, scouting en shooting op verschillende locaties gedurende enkele dagen. Een job die ik bij Design is Dead met een klein team zou hebben gedaan. Dat was best spannend en pittig als beginnende zelfstandige, vandaar de trots over de goede afloop.

De Boekenbeurs-campagne in 2017 was dan weer iets helemaal anders waar ik blij en dankbaar voor ben. Het vertrouwen dat ik heb gekregen om vanuit een wit blad de nieuwe key visuals te mogen ontwikkelen, is overweldigend. Ik was toen aan het experimenteren met 3D-design en nieuwe render engines en dat heb ik meteen kunnen toepassen op een zeer zichtbare campagne waarbinnen de beeldtaal voorheen meestal traditioneel illustratief werd uitgewerkt. Het was vernieuwend voor hen, maar ook voor mij.

Film is voor mij altijd een heel grote bron van inspiratie geweest.

Het is de vormgeving van een verhaal met beeld en geluid op een manier die mensen emotioneel raakt en dat is volgens mij wat elke ontwerper wil bereiken met zijn of haar werk, ongeacht vormgeving. Title design is het vatten en visualiseren van de essentie van de film en dus iets wat ik heel graag zou doen. Vorig jaar ben ik Amerikaanse bureaus van motion en title design beginnen contacteren. Daardoor heb ik al rechtstreeks kunnen samenwerken met legendes als Kyle Cooper en Danny Yount.

Ik zou graag verder evolueren in de richting die ik ben ingeslagen. Title en motion design voor internationale studio's, conceptcreatie en visual art voor merken en agencies,... Ik heb daarin ook nog een lange weg te gaan, want het is allemaal nog heel nieuw voor mij, maar dat vind ik heel verfrissend. Er valt nog veel te ontdekken, er is veel groeipotentieel en werken op een internationale schaal is daarbij zeer verrijkend.

Momenteel werk ik meestal solo. Dat is handig als je je weg wilt zoeken op nieuwe terreinen, maar ik vermoed dat dat de komende jaren wel zou kunnen veranderen, naar meer regelmatige samenwerkingsvormen of zelfs naar een klein team. We'll see!